 |
| Uważaj co jesz!, E-Books |
 |
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ] Uważaj, co jesz! PRZECZYTAJ l ZACHOWAJ! Czytaj uważnie etykiety. Ale nie wpadaj w panikę, kiedy w rubryce „sktad" roi się od symboli „E...". Nie wszystkie oznaczają nieprzy- jazną człowiekowi chemię. Ale niektóre są szkodliwe. UWAGA! Unikaj tych, które zaznaczyliśmy na czerwono. Barwniki pochodzenia roślinnego: E 100 - kurkumina, zabarwia po- trawy na kolor żółty; E 101 - to tylko witamina B2; E 102 - cytrynowożótty barwnik; E 104 - żółcień chinoinowa, to barwnik o niewielkiej toksyczno- ści, w małych ilościach nieszko- dliwy, ale staraj się go unikać; E 110 - żółcień zachodzącego słońca; E120 - karmin; E 122 - azorubina, nadaje czer- woną barwę; E131 i E132 - barwniki niebie- skie; E 140 - chlorofil, zielony barw- nik roślinny; E 150 - karmel, czyli podpalany cukier; E 151 - czerń brylantowa; E 153 - węgiel drzewny; E 160 - (z literkami a, b, c, d, f) bezpieczne barwniki; E 162 - czerwień buraczana; E 163 - barwniki winogron, wie- lu jagód, czerwonej porzeczki i czerwonej kapusty; E 170 i E 171 - białe pigmenty. W Polsce można je stosować na powierzchnię drażetek (osłania- ją śluzówkę żołądka), do gumy do żucia i pierników; E 175 - prawdziwe złoto. W Pol- sce stosuje się go do likieru Gol- dwasser. Konserwanty Stosuje się je, by zapobiegać psuciu się żywności. Jedne dzia- łają na drożdże i grzyby, inne chronią przed bakteriami. Do niektórych produktów dodaje się kilka konserwantów. E 200, E 201, E 202, E 203 - kwas sorbinowy. Uważany jest za bezpieczny; E 210, E 211, E 212, E 213 - benzoesan sodu. Żywności z jego dodatkiem powinni uni- kać alergicy i osoby cierpiące na astmę; E 220 - dwutlenek siarki. Jeśli jest już używany, to w ogromnych ilościach; E 230, E232, E 233 - używane są do konserwowania skórki su- rowych owoców, zwłaszcza cytru- sowych; E 234 - nizyna, antybiotyk. W Polsce jeszcze używany, ale w Europie Zach. odchodzi się od dodawania antybiotyków do żywności; E 236, E 237, E238, E 239-ich działanie nie jest do końca po- znane; E 249, E 250 - azotyny sodu i potasu. Służą do konserwowa- nia szynki i innych wędlin. Przy ich użyciu mogą powstawać ra- kotwórcze substancje; E 251, E 252 - azotany sodu i potasu; E 261, E 262, E 263-sole: po- tasowa, wapniowa i sodowa; E 280, E 281, E 282 - stosuje się je do wypieku chleba i cia- stek. W badaniach niemieckich uczonych okazało się, że mogą powodować raka żołądka; E 300 - witamina C; E 301 - sól sodowa; E 302 - sól wapniowa; E 304 - pochodna witaminy C; E 306, E 307, E 308, E 309 - naturalna i syntetyczna wita- mina E; E 322 - lecytyna; E 330 - kwas cytrynowy; E 333 - sole wapniowe kwasu cytrynowego. Zagęszczacze: E 401 - alginian sodu, stosowa- ny jeszcze przed wojną; E 406 - agar-agar-agar, podob- ny do żelatyny. Utrudnia trawie- nie i wchłanianie składników mi- neralnych; E 422 - gliceryna. W Europie uznawana za środek „fałszujący" niektóre produkty spożywcze i używki. Podobno nietoksyczna; E 450, E 451 a i b - trójfosfora- ny; E 469 - kazeinian sodu; E 507 - kwas solny, substancja żrąca; £508 - chlorek potasu. Uchodzi za pożyteczny ze względu na za- wartość potasu, na którego nie- dobór zwykle cierpimy; E 513 - siarczan wapnia. W Polsce można go stosować, tylko w kazeinie i żelatynie spo- żywczej; E 517 - siarczan amonu, do- puszczony przy produkcji wina; E 524 - wodorotlenek sodu, śro- dek żrący. W Polsce dopuszczo- ny przy produkcji słonych pa- luszków; E 620, E 621 - glutaminian so- du, szkodliwy w dużych ilo- ściach. [ Pobierz całość w formacie PDF ] |