 |
| Twierdza magów 01 Siła trucizny - Maria V.Snyder, Dziwaczne - wampiry, sci-fi itp - 123 |
 |
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ] Twierdza Magów 01 Spis treści ROZDZIAŁ PIERWSZY ROZDZIAŁ DRUGI ROZDZIAŁ TRZECI ROZDZIAŁ CZWARTY ROZDZIAŁ PIĄTY ROZDZIAŁ SZÓSTY ROZDZIAŁ SIÓDMY ROZDZIAŁ ÓSMY ROZDZIAŁ DZIEWIĄTY ROZDZIAŁ DZIESIĄTY ROZDZIAŁ JEDENASTY ROZDZIAŁ DWUNASTY ROZDZIAŁ TRZYNASTY ROZDZIAŁ CZTERNASTY ROZDZIAŁ PIĘTNASTY ROZDZIAŁ SZESNASTY ROZDZIAŁ SIEDEMNASTY ROZDZIAŁ OSIEMNASTY ROZDZIAŁ DZIEWIĘTNASTY ROZDZIAŁ DWUDZIESTY ROZDZIAŁ DWUDZIESTY PIERWSZY ROZDZIAŁ DWUDZIESTY DRUGI ROZDZIAŁ DWUDZIESTY TRZECI ROZDZIAŁ DWUDZIESTY CZWARTY ROZDZIAŁ DWUDZIESTY PIĄTY ROZDZIAŁ DWUDZIESTY SZÓSTY ROZDZIAŁ DWUDZIESTY SIÓDMY ROZDZIAŁ DWUDZIESTY ÓSMY ROZDZIAŁ DWUDZIESTY DZIEWIĄTY ROZDZIAŁ TRZYDZIESTY ROZDZIAŁ TRZYDZIESTY PIERWSZY ROZDZIAŁ TRZYDZIESTY DRUGI ROZDZIAŁ PIERWSZY Tkwiłam w mroku niczym w trumnie, obsesyjnie pogrążona w obrazach z przeszłości. Gdy tylko moje myśli zbaczały na manowce, a wciąż to czyniły, czyhające na taką okazję wspomnienia nacierały na mnie z całą mocą. Zatopiona w czarnej nicości, znów ujrzałam tuż przy twarzy potwornie gorące płomienie. Uchyliłam się, choć ręce przywiązano mi do słupa, który boleśnie dźgał mnie w plecy. Ogień się cofnął, niemal muskając moją skórę prażącym jęzorem. Brwi i rzęsy już dawno poszły z dymem. – Musisz stłumić ogień! – rozkazał mi chrapliwy męski głos. Rozchyliłam spękane usta i dmuchnęłam na płomienie. Ogień i strach wysuszyły mi wargi, więc mój język przypominał wiór, a od zębów bił taki żar, jakby ktoś upiekł je w piekarniku. – Nie gębą, kretynko! – wrzasnął. – Użyj umysłu. Zgaś ogień siłą woli. Zamknęłam oczy i spróbowałam skupić myśli na piekle, które rozgorzało tuż obok. Byłam gotowa zrobić wszystko, nawet to, co uważałam za kompletny absurd, byle tylko powstrzymać tego człowieka. – Bardziej się postaraj. Mocniej, mocniej! Żar ponownie zbliżył się do mojej twarzy, jaskrawe światło oślepiało, choć zacisnęłam powieki. – Podpal jej włosy – zaproponował inny głos, młodszy i bardziej zapalczywy. – To jej dobrze zrobi. – Zarechotał. – Ojcze, sam się tym zajmę, pozwól. Drgnęłam, ogarnięta przenikliwym strachem, gdyż rozpoznałam tego człowieka. Wykręciłam się, by poluzować więzy, a moje myśli gdzieś się ulotniły. Słyszałam w głowie [ Pobierz całość w formacie PDF ] |