 |
| Ulicznica - Tina Jane Anderson - CAŁOŚĆ, |
 |
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ] ņ ycie to nie kara – to nagroda. 336 36 36 PROLOG -Przykro mi. Nic nie mogli Ļ my zrobi ę …- powiedział ze współczuciem chirurg zdejmuj Ģ c mask ħ z twarzy. Kobieta trzymaj Ģ ca splecione dłonie na kolanach nie ruszała si ħ z miejsca. -A…m- moja c- córka?- wymamrotała blada jak kartka papieru. Pokiwał głow Ģ . -Prze Ň yła, ale jest w ci ħŇ kim stanie. Na razie mo Ň emy tylko monitorowa ę jej stan przez cał Ģ noc, rano oka Ň e si ħ czy nie powróci krwotok wewn ħ trzny. Blondynka pokiwała głow Ģ i otarła suche oczy. Jej ubranie było wymi ħ te, twarz zm ħ czona, a oczy podkr ĢŇ one. Nie spała od dwóch dni, kiedy to jej córk ħ i m ħŇ a przywieziono do szpitala. Wypadek zatrz Ģ sł jej Ň yciem w posadach, teraz niemal załamała si ħ doszcz ħ tnie. Carl nie Ň ył. Ale została Kristen. Nie mogła si ħ podda ę , nie teraz, gdy jej córka le Ň ała pod aparatur Ģ walcz Ģ c o Ň ycie. Wstała powoli i spojrzała w twarz doktorowi, który spokojnie zdejmował z siebie zakrwawiony po operacji fartuch. -Czy mog ħ j Ģ zobaczy ę ?- zapytała opanowana na tyle, by głos jej nie zadr Ň ał. -Jest jeszcze w Ļ pi Ģ czce, ale mo Ň e pani wej Ļę na pi ħę minut. Ona teraz potrzebuje odpoczynku, ledwie prze Ň yła- powiedział ze współczuciem patrz Ģ c na wyczerpan Ģ kobiet ħ . Otworzyła cicho drzwi do sali i widz Ģ c le ŇĢ c Ģ posta ę na łó Ň ku o Ļ nie Ň nobiałej po Ļ cieli co Ļ Ļ cisn ħ ło j Ģ w gardle. Kasztanowe włosy córki le Ň ały porozrzucane po poduszce, ciało obanda Ň owane i pokiereszowane zdawało si ħ nale Ň e ę do sponiewieranej lalki. Miała zamkni ħ te oczy, szwy były jeszcze Ļ wie Ň e. Dotkn ħ ła jej policzka i u Ļ miechn ħ ła si ħ przez łzy patrz Ģ c jak Kristen spokojnie oddycha. Oddycha. ņ yje. Jest tu z ni Ģ . -Jezu, Carl… dlaczego teraz? Dlaczego?- wyszeptała. Szok powoli mijał, działanie kofeiny, której sporo wypiła trzy godziny temu zacz ħ ło słabn Ģę . Ukl ħ kła przy łó Ň ku i wtuliła głow ħ w dło ı dziewczyny. W jednej sekundzie wszystko mo Ň e si ħ zmieni ę … 37 337 37 Rozdział pierwszy Prison gates won’t open up for me On these hands and knees I’m crawlin’ Oh, I reach for you Kristen zaci Ģ gn ħ ła si ħ papierosem. Siedz Ģ c na zimnym chodniku, kiedy obok le Ň eli ledwie przytomnie narkomani albo pijacy nie było nic lepszego do roboty ni Ň wci Ģ ganie do płuc tego pieprzonego dymu. Zerkn ħ ła na wej Ļ cie do klubu, gdzie ze Ļ rodka wła Ļ nie potykaj Ģ c si ħ , na wysokich koturnach, wywlekła si ħ jedna z na wpół rozebranych kelnerek. Zatoczyła małe kółko i znikn ħ ła za rogiem powiewaj Ģ c w powietrzu swoim białym fartuchem. Well I’m terrified of these four walls These iron bars can’t hold my soul in All I need is you Wstała powoli i wkładaj Ģ c peta do ust skierowała bystre, jasne oczy na ulic ħ zalan Ģ po Ļ wiat Ģ neonów oraz lamp ulicznych. Jeden z ę punów podniósł przekrwiony wzrok i przewrócił si ħ na drugi bok niemal kład Ģ c si ħ na blondynk ħ nawet nie zwracaj Ģ c uwagi na jej j ħ k protestu niemal całkowicie zduszony za to przez r ħ k ħ jej chłopaka. N ħ dzny Ļ wiat, n ħ dzni ludzie. Jej Ň yciowe motto. Rzuciła pogardliwe spojrzenie grupie nałogowców i zakładaj Ģ c na mokre, kasztanowe włosy kaptur od dresu ruszyła ulic Ģ wychodz Ģ c spod dachu klubu. Come please I’m callin’ And oh I scream for you Hurry I’m fallin’ Ostatnie takty piosenki zagłuszyły jej odgłosy samochodów i muzyki, która gło Ļ nymi tonami wylewała si ħ na bruk. Zmarszczyła brwi nawet nie reaguj Ģ c, gdy jeden z przechodniów: wysoki blondyn z niezbyt trze Ņ wym u Ļ mieszkiem próbował klepn Ģę j Ģ w tyłek. Zaci Ģ gn ħ ła si ħ papierosem, deszcz siekn Ģ ł j Ģ w twarz. Zakołysały si ħ jej srebrne kolczyki. Miała ochot ħ skr ħ ci ę w stron ħ postoju dla taksówek, gdzie, doskonale to wiedziała, dostałaby spor Ģ działk ħ prochów. Jednak obiecała, Ň e z tym sko ı czyła. Ju Ň i tak matka miała skwaszon Ģ min ħ , gdy tylko wracała o kilka minut za pó Ņ no do domu. Rzucaj Ģ c ostatnie spojrzenie na małe stoisko dilerów ulokowane w otwartych baga Ň nikach rozklekotanych półci ħŇ arówek omin ħ ła lodziarni ħ , kiosk i stukaj Ģ c butami wyci Ģ gn ħ ła komórk ħ . Na ekranie wy Ļ wietlały si ħ dwa 38 338 38 słowa: nieodebrane poł Ģ czenie. Ledwie powstrzymała si ħ przed trza Ļ ni ħ ciem srebrnym telefonem o chodnik i szybko wcisn ħ ła go do kieszeni na piersi. Wykrzesała z siebie odrobin ħ wi ħ cej energii ni Ň trzeba było i zamiast pój Ļę schodami na pi Ģ te pi ħ tro wcisn ħ ła guzik od windy. Wiedziała, Ň e równie dobrze mogła utkn Ģę mi ħ dzy drugim, a trzecim, ale dzisiaj wszystko miała praktycznie w nosie. Zreszt Ģ jak codziennie, jakby powiedziała jej matka. Kristen rzuciła peta na murowane schody i ignoruj Ģ c złowieszczo skrzypi Ģ ce drzwi maszyny zacz ħ ła wspina ę si ħ do góry. Monotonne stawianie kroków uspokoiło j Ģ na tyle, Ň e do Ļ piewała sobie reszt ħ słów piosenki z klubu. Show me what it’s like To be the last one standing And teach me wrong from right And I’ll show you what I can be Say it for me Say it to me And I’ll leave this life behind me Say it if it’s worth saving me Heaven’s gates won’t open up for me With these broken wings I’m fallin’ And all I see is you These city walls ain’t got no love for me I’m on the ledge of the eighteenth story And oh I scream for you Come please I’m callin’ And all I need from you Hurry I’m fallin’ Show me what it’s like To be the last one standing And teach me wrong from right And I’ll show you what I can be Say it for me 39 339 39 Say it to me And I’ll leave this life behind me Say it if it’s worth saving me Hurry I’m fallin’ Dochodz Ģ c pod drzwi mieszkania numer 12 niemal zawróciła na parter, ale postanowiła dzisiaj zachowa ę si ħ wbrew swojej naturze i sp ħ dzi ę , cho ę jedn Ģ noc siedz Ģ c w swoim pokoju i popalaj Ģ c przy otwartym oknie. U Ļ miechn ħ ła si ħ na t ħ my Ļ l, ale wyraz rado Ļ ci znikn Ģ ł z jej twarzy, gdy w przedpokoju zobaczyła czekaj Ģ c Ģ matk ħ . Stała z zało Ň onymi r ħ kami i wyrazem kwasoty na niegdy Ļ pi ħ knej i promiennej twarzy, teraz wyniszczonej przez stres, leki i czas. -Gdzie była Ļ ? Cholera, znowu Ļ mierdzisz fajkami- skrzywiła si ħ jeszcze bardziej, je Ļ li to w ogóle mo Ň liwe i szarpn ħ ła kra ı cem jej bluzy. Dziewczyna nic nie powiedziała, tylko zdj ħ ła buty, omin ħ ła j Ģ i trzasn ħ ła drzwiami od swojego pokoju. Rzuciła si ħ na łó Ň ko wiedz Ģ c doskonale, Ň e instynkt, który wykształciła jej rodzicielka całkowicie odradzi jej wchodzenie do „ Ļ wi Ģ tyni” córki. Kristen przeczesała włosy palcami i nacisn ħ ła od razu guzik w odtwarzaczu muzycznym zakładaj Ģ c słuchawki na uszy. Zadowolona gło Ļ nym techno u Ļ miechn ħ ła si ħ naprawd ħ szcz ħĻ liwa. Wła Ļ ciwie była zadowolona tylko wtedy, gdy wszystko dookoła ton ħ ło w muzyce. Niestety, wła Ļ nie ten fakt zmusił jej matk ħ do podj ħ cia decyzji, by córka zago Ļ ciła w specjalnym liceum West High. Przewróciła si ħ na drugi bok i zacisn ħ ła usta naciskaj Ģ c na odtwarzaczu przycisk „podgło Ļ ”. Niezadowolona jednak, Ň e ma ju Ň nastawione na najgło Ļ niejsze utkwiła bł ħ kitne oczy w zdj ħ ciu Nickelblack’a, powi ħ kszone na cał Ģ Ļ cian ħ i powieszone nad łó Ň kiem. Zdj ħ ła słuchawki i dopiero teraz dobiegło do niej gło Ļ ne pukanie. Matka wsun ħ ła głow ħ do pokoju, córka patrzyła na ni Ģ ze znudzeniem. -Mo Ň emy pogada ę ?- zapytała kobieta krzy Ň uj Ģ c ramiona na piersi. Kristen poło Ň yła si ħ na brzuchu opieraj Ģ c brod ħ na splecionych dłoniach. -O czym? Mo Ň e o tym jak b ħ d ħ sobie pl Ģ sa ę po korytarzach nowej szkółki?- rzuciła sarkastycznie dziewczyna skrzywiaj Ģ c wargi pomalowane błyszczykiem. -Mniej wi ħ cej… i bez takiej miny, młoda damo. Dobrze wiesz, Ň e to dla ciebie wielka szansa. To elitarne liceum, maj Ģ najlepszy sprz ħ t muzyczny, wybitnych nauczycieli… -I zapewne Ļ liczne, słodkie mundurki, w które dzieciaki wciskaj Ģ si ħ z trudem- przekr ħ ciła si ħ na plecy. -Mo Ň esz przesta ę , cho ę na chwil ħ zachowywa ę si ħ jak rozkapryszone dziecko i posłucha ę mnie uwa Ň nie?- kobieta zacz ħ ła traci ę cierpliwo Ļę . Kristen tylko zakołysała głow Ģ i poło Ň yła si ħ na boku kład Ģ c pod głow ħ poduszk ħ z mi ħ kkiego, czarnego futerka. -Mamo, nie dziw si ħ . Chcesz umie Ļ ci ę mnie w liceum z daleka od przyjaciół… -Raczej ę punów. -Powiedziałam, Ň e ju Ň nie bior ħ . Okej, mo Ň e czasami popalam, ale to nie znaczy, Ň e mo Ň esz mnie tak Ň e z tego powodu oskar Ň a ę o branie dragów! Jezu Chryste!- wrzasn ħ ła zirytowana nastolatka i spojrzała na matk ħ oskar Ň ycielsko. 40 440 40 [ Pobierz całość w formacie PDF ] |